Etyka i polityka: Sojusznicy czy wrogowie?

W szczytowym momencie ostatnich zawirowań w życiu Ameryki byly burmistrz Nowego Jorku oglosil, że partyzancka polityka wewnętrzna musi byc prowadzona jak dzialania wojenne. Zdaniem burmistrza, dzisiejszy konflikt partyzancki nie jest napędzany jedynie przez przyziemne interesy (kt鏎e można negocjowac), ale przez glębszą, niemal apokaliptyczną "wojnę kulturową", w kt鏎ej mogą byc tylko zwycięzcy i przegrani. Jak należy sobie uświadomic, pogląd burmistrza nie byl jedynie odosobnioną, prywatną opinią, ale odzwierciedlal szersze spoleczne credo, wedlug kt鏎ego polityka to nic innego jak walka o wladzę. Nowością w jego wypowiedziach bylo radykalne zastosowanie tego credo do spraw wewnętrznych. W przeszlości credo to bylo jednym z "truizm闚" polityki globalnej czy międzynarodowej, to znaczy interakcji między państwami narodowymi, o kt鏎ych mieszkańcach m闚ilo się, że są sobie wrogie, co czynilo wojnę niemal nieuniknioną. Na tym poziomie wystarczająco dobrze znana jest opozycja między przyjaci鏊mi Ameryki a jej wrogami lub (szerzej) między "wolnym światem" a "osią zla".