Ciala czarnych kobiet (nie)plamione

Książka interpretuje aspekty życia religijnego kobiet w Brazylii, opierając się na historiach życia czarnych zakonnic. Skupiając się na cialach tych czarnych kobiet, wchodzimy w kontakt z innymi kobietami przebywającymi w środowiskach zakonnych, a także z kobietami świeckimi. Poprzez ich (nie)skalane ciala, ich świadectwa, ale także milczenie, dylematy i sprzeczności, kt鏎ych doświadczyly wcześniej, a także paradoksy, kt鏎e pojawily się wraz z Soborem Watykańskim II (1962-1965). Stwierdzamy, że powolanie religijne tych czarnych kobiet sięga okresu niewolnictwa, ale zostalo zniweczone przez wladze kościelne, zgromadzenia zakonne i świeckie z powodu rasizmu i uprzedzeń związanych z ich czarnymi i kobiecymi cialami. Te ciala, ustanowione/znormalizowane w spos鏏 systemowy, teologiczny i bardzo brutalny, opowiadają nam historie o r?#380;nych chorobach psychosomatycznych, między innymi o depresji, mięśniakach macicy i raku. W tej książce potępia się przemoc rasizmu i machismo, ale także problemy związane z ślubami wiecznymi, zwlaszcza w zakresie posluszeństwa. W ten spos鏏 proponuje się odnowienie życia religijnego w Brazylii, w kt鏎ym czarna kobieta r闚nież odgrywa gl闚ną rolę.